Հայերէն բառարան

Աղբիւր՝ Գնէլ արքեպիսկոպոս Ճէրէճեան, Փարամազ Կ. Տօնիկեան եւ Արտաշէս Տէր Խաչատուրեան, Հայոց լեզուի նոր բառարան. Պէյրութ: Կ. Տօնիկեան եւ Որդիք Հրատարակչատուն (1992): էջ 23

ՆՈՐ

(beta)

ԲՌՆԱՏԵՂ

(արեւելահայերէն)

գոյական բռնելու տեղ, բուն, մեղեխ, կոթ:

Տեսակներ

— Անօթներու՝ կանթ, ունկն, անկղ, լամբ, ականջ (Թրքերէն ղուլբ).

— սուրի՝ թուրի՝ երախակալ.

— արօրի՝ մաճ.

— դոյլի՝ ձեռնկալ.

— քուրձերու՝ հագուստեղէնի հակի՝ տանկ (երկու կողմէն ծակ՝ բռնելու):

Աղբիւր՝ Գնէլ արքեպիսկոպոս Ճէրէճեան, Փարամազ Կ. Տօնիկեան եւ Արտաշէս Տէր Խաչատուրեան, Հայոց լեզուի նոր բառարան. Պէյրութ: Կ. Տօնիկեան եւ Որդիք Հրատարակչատուն (1992): էջ 357

ՆՈՐ

(beta)

ԿԱՆԹ

գոյական ամաններու բռնելու տեղը, կոթ, բռնատեղ, մեղեխ, լամբ, ականջ, ունկն:

Աղբիւր՝ Գնէլ արքեպիսկոպոս Ճէրէճեան, Փարամազ Կ. Տօնիկեան եւ Արտաշէս Տէր Խաչատուրեան, Հայոց լեզուի նոր բառարան. Պէյրութ: Կ. Տօնիկեան եւ Որդիք Հրատարակչատուն (1992): էջ 959

ՆՈՐ

(beta)

ԿՈԹ,
ԿՈԹՂ

գոյական
1. գործիքին՝ ամանին փակցուած երկայն ձող՝ մետաղէ կամ փայտէ՝ որով կը բռնեն զանոնք, բռնելատեղ, բռնատեղ, բռնակ, բուն.

Տեսակներ

— կացինի կոթ՝ մեղեխ.

— սուրի՝ երախակալ, դաստապան.

— դանակի՝ սողին.

— փոքր մանգաղի՝ նաթ.

— ջահրակ՝ մեքենայ՝ եւ այլն դարձնելու՝ մանիճ.

— ղեկի՝ քեղի.

— սանդի՝ սանդկոթ, սանդիտոռ}, {{հաւանձեռք.

— արօրի՝ մաճ.

— թութակի՝ դաստակետղ.

— գրիչի՝ գրչակալ.

— սանի՝ կաթսայի՝ կանթ, ունկ.

2. բոյսի բարակ ու դալար ճիւղ՝ շիւ, ծղօտ, ցօղուն.

Տեսակներ

— տերեւի՝ կանթ.

— պտուղի՝ կոթուն, կոթնուկ.

— խաղողի ողկոյզի՝ կուզկապ, կոյզկապ, ծագկապ.

— ծաղիկի (փոքր)՝ ծղի, ծղիկ.

— ցորենի՝ ծիղ.

3. բռունցք (?).

4. ծանր հարուած՝ վնաս. օրինակ՝

‣ կոթը կերանք.

5. դոյլի նման փայտէ աման՝ որուն վրայ իբրեւ աթոռ, կը նստին:

Աղբիւր՝ Գնէլ արքեպիսկոպոս Ճէրէճեան, Փարամազ Կ. Տօնիկեան եւ Արտաշէս Տէր Խաչատուրեան, Հայոց լեզուի նոր բառարան. Պէյրութ: Կ. Տօնիկեան եւ Որդիք Հրատարակչատուն (1992): էջ 1040

ՆՈՐ

(beta)

ՕՂԱԿ