Հայերէն բառարան

Անվճար հայերէն ուղղագրիչ

Ստացի՛ր HySpell-ը հիմա

Հայերէն Հայ | Հայ-Անգլերէն Հայ-Անգ | Անգլերէն-Հայ Անգ-Հայ | Հայ-Ֆրանսերէն Հայ-Ֆրա | Ֆրանսերէն-Հայ Ֆրա-Հայ

Ձեւաբանութիւն

Գտնուած Բառոյթներ

թակաց, թակերով, թակը, թակի, թակով

Բառարան

թակ գոյական Ուռնակ * կունտ գլուխով փայտ (միս ծեծելու):

Աղբիւր՝ Բառգիրք հայերէն լեզուի։ Անդրանիկ Վրդ. Կռանեան, Պէյրութ, 1998։ Էջ 135։

ԹԱԿ

գոյական
    1. դրթակ, ուռնակ, կափ։
    2. (լուացքի՝) տոփան, թափիչ։
    3. Տե՛ս թակաղ։

Դարձուածքներ

դրան թակ

դռնահար, ճկիկ։

Աղբիւր՝ Յարութիւն Թ. Գայայեան, Բառարան Գանձարան Հայերէն Լեզուի. Գահիրէ: Տպագրութիւն Գալֆա (1938): էջ 143

ՆՈՐ

ԹԱԿ թակի (թակաց)

գոյական
1. Փայտէ ձող՝ ծանր, գնդաձեւ կամ խորանարդաձեւ, երբեմն երկաթակապ գլխով, որով ցիցը վարսում են հողի մէջ. թոխմախ։

‣ Առաջ թակով ցցերը զարկին, յետոյ սկսեցին դալար ճիւղերով հիւսել։

2. Տափակացրած ամուր փայտէ ձող, առանց գլխի, որով լուացքը կամ բուրդը թակում եմ. թոխաճ։

‣ Բուրդը լուալու ժամանակ թակում են թակերով։
‣ Լուացքը չկարողացայ թակել, թակը չգտայ։

＋գաւառական նշանակութիւն 3. Ծեծ, թակոց։

‣ Մի լաւ թակ կերաւ։

Համեմատել Թակն։

4. Տե՛ս Թակիչ։

✽հազուադէպ բառ 1. ԹԱԿՆ

գոյական Ինչ որ անծանօթ կենդանի, մուկ (?), սկիւռ (?)։

⨀հին բառ 2. ԹԱԿՆ

գոյական Տե՛ս Թակ։

Աղբիւր՝ Ստեփան Մալխասեանց, Հայերէն բացատրական բառարան. Երեւան: Հայկական ՍՍՌ Պետական Հրատարակչութիւն (1944): էջ 711

ՆՈՐ

(beta)

ԹԱԿ

գոյական
1. փայտէ մուրճ՝ միս ծեծելու, թոխաճ, դրթակ.

(Թրքերէն թոխմախ).

    2. դրան ուռ, ուռնակ, կափ, ճկիկ.

    3. լուացքի տոփան՝ բուրդը լաթը ծեծելու.

    4. եկեղեցւոյ տախտակէ կոչնակը զարնելու՝ ծեծելու փայտէ մուրճ, թակաղ։

Աղբիւր՝ Գնէլ արքեպիսկոպոս Ճէրէճեան, Փարամազ Կ. Տօնիկեան եւ Արտաշէս Տէր Խաչատուրեան, Հայոց լեզուի նոր բառարան. Պէյրութ: Կ. Տօնիկեան եւ Որդիք Հրատարակչատուն (1992): էջ 674

ՆՈՐ

(beta)

ՏՈՓԱՆ

գոյական
    1. տփելու՝ հարուածելու գործիք. տոփիչ, թակ, թակիչ.
    2. լաթ՝ բուրդ ծեծելու փայտ.
    3. հողէ շինուած տանիքը հարթելու՝ կռելու համար երկար բռնատեղով թակ կամ փոքր կոճղ.

ածական
    4. հաստ.
    5. տափան։

Տեսակներ

— Գետին հարթելու՝ սալահար.

— լուացքի՝ տոփիչ.

— հողէ տանիք հարթելու՝ լողքար.

— ցիցեր մխելու՝ թակ, ցցահար։

Աղբիւր՝ Գնէլ արքեպիսկոպոս Ճէրէճեան, Փարամազ Կ. Տօնիկեան եւ Արտաշէս Տէր Խաչատուրեան, Հայոց լեզուի նոր բառարան. Պէյրութ: Կ. Տօնիկեան եւ Որդիք Հրատարակչատուն (1992): էջ 2306

ՆՈՐ

(beta)

ՑՈՒՊ