Հայերէն բառարան

Անվճար հայերէն ուղղագրիչ

Ստացի՛ր HySpell-ը հիմա

Հայերէն Հայ | Հայ-Անգլերէն Հայ-Անգ | Անգլերէն-Հայ Անգ-Հայ | Հայ-Ֆրանսերէն Հայ-Ֆրա | Ֆրանսերէն-Հայ Ֆրա-Հայ

Ձեւաբանութիւն

Գտնուած Բառոյթներ

ոստեր, ոստերը, ոստերի, ոստերից, ոստերն, ոստերով, ոստէ, ոստը, ոստի, ոստից, ոստիցը, ոստն, ոստք, ոտդ

Բառարան

ոստ գոյական Ճիւղ, մորճ (մատաղ):

Աղբիւր՝ Բառգիրք հայերէն լեզուի։ Անդրանիկ Վրդ. Կռանեան, Պէյրութ, 1998։ Էջ 363։

ՈՍՏ

գոյական ճիւղ, ուղէշ, ստեղն։

Դարձուածքներ

մատաղ ոստ

մորճ։

ծառի մը ոստերը

ճեղան։

Աղբիւր՝ Յարութիւն Թ. Գայայեան, Բառարան Գանձարան Հայերէն Լեզուի. Գահիրէ: Տպագրութիւն Գալֆա (1938): էջ 391

ՆՈՐ

ՈՍՏ (ոյ)

գոյական
1. Ծառի ճիւղ.

(նշանակում է թէ՛ բարակ ճիւղերը (ինչպէս －

‣ ⨀հին նշանակութիւն ոստք արմաւենեաց՝ ձիթենեաց, որ կրում էին ձեռքերում,
‣ ⨀հին նշանակութիւն թաւ ոստք, տերեւալից ոստեր, որ նուէր էին բերում աստուածներին),

և թէ հաստ ճիւղերը, ինչպէս երեւում է բառի յաջորդ օրինակներից և նշանակութիւններից),

ընդհանրապէս ծառի այն մասը, որ դուրս է գալիս ստեղնից և որից դուրս են գալիս ճիւղերը (Տե՛ս Ճիւղ)։

⨀հին նշանակութիւն 2. Բարակ ճիւղ, որ դուրս է գալիս ոստից (1)։

⨀հին նշանակութիւն 3. Ծառի բունի վրայ այն տեղը, որտեղից ստեղնը կամ ոստը դուրս է գալիս։

4. Ծառի բունի վրայ դուրս ցցված մաս, որ մնում է ոստը կտրելուց յետոյ։

‣ Կոնտի վրայ ոստեր կան, կացնով կամ ուրագով տաշի՛ր, հարթացրո՛ւ։
‣ Մաքուր պէտք է տաշել, որ ոստեր չմնան։

5. Ոստի արմատը ծառի բունի մէջ, աւելի կարծր քան միւս փայտը, որ տախտակ ձեւելիս երեւում է կլորակ կամ թերատի ձեւով և յաճախ չորանալով դուրս է ընկնում տախտակից, թողնելով ծակ. կոստղ։

‣ Լաւ տախտակը ոստ չպիտի ունենայ։
‣ Այս տախտակը լիքը ոստ է, ի՞նչ անեմ, ինչի՞ է պէտք։

⨀հին նշանակութիւն 6. Նմանութեամբ Հարթ գետնի կամ լեռան վրայ քիչ բարձրացած տեղ. կոնդ, բլրակ։

⨀հին նշանակութիւն 7. Սրունքի ներքեւի դուրս ցցված ոսկորը, կոճակ, կոճիկ։

＋գաւառական նշանակութիւն 8. Իլիկի վրայ փաթաթվելով հաւաքված դիզված թելը։

Տե՛ս եւ Ոստղ։

Աղբիւր՝ Ստեփան Մալխասեանց, Հայերէն բացատրական բառարան. Երեւան: Հայկական ՍՍՌ Պետական Հրատարակչութիւն (1944): էջ 1719

ՆՈՐ

(beta)

ՈՍՏ

գոյական
    1. ծառի ճիւղ.
    2. բարակ ճիւղ. որ դուրս կու գայ՝ կը ծնի ոստէն. ուղէշ, շառաւիղ, շիւ.
    3. ծառին բունին վրայ այն տեղը, ուրկէ ստեղնը կամ ոստը դուրս կու գայ՝ կը ծլի.
    4. ծառի բունին վրայ դուրս ցցուած՝ ծականման մաս, որ կը մնայ ոստը կտրելէ, ետք.
    5. ոստին արմատը ծառի բունին մէջ, աւելի կարծր (եւ սովորաբար սրճագոյն) քան միւս փայտը, որ տախտակ ձեւելու ատեն կ՚երեւի կլորակի կամ թերատի ձեւով. կոստղ, ոստղ.
    6. իլիկի վրայ փաթթուելով հաւաքուած թելը:

Տեսակներ

— Դալար՝ մատաղ՝ մորճ:

— Ծառի մը բոլոր ոստերը, ծառի մը բոլոր՝ ճիւղերը՝ ճեղան:

Աղբիւր՝ Գնէլ արքեպիսկոպոս Ճէրէճեան, Փարամազ Կ. Տօնիկեան եւ Արտաշէս Տէր Խաչատուրեան, Հայոց լեզուի նոր բառարան. Պէյրութ: Կ. Տօնիկեան եւ Որդիք Հրատարակչատուն (1992): էջ 1866

ՆՈՐ

(beta)

ՃԻՒՂ