Անվճար հայերէն ուղղագրիչ
Ստացի՛ր HySpell-ը հիմա
 Ձեւաբանութիւն

Արեւմտահայերէն

հրեշտակները → հրեշտակ (գոյական)
Յոգնակի • Ուղղական հոլով • Որոշիչ յօդ «ը»
Յոգնակի • Հայցական հոլով • Որոշիչ յօդ «ը»
Յոգնակի • Ուղղական հոլով • Երկրորդ դէմքի եզակի, կամ յոգնակիներու Ստացական յօդ «ը»
Յոգնակի • Հայցական հոլով • Երկրորդ դէմքի եզակի, կամ յոգնակիներու Ստացական յօդ «ը»
 Բառարան
հրեշտակ գոյական Անմարմին հոգի՝ Աստուծոյ եւ մարդոց սպասարկու, զոր թեւաւոր կ'երեւակայենք * համակ բարութիւն եւ սէր * դեսպան, պատգամաւոր (հին իմաստ):

Աղբիւր՝ Բառգիրք հայերէն լեզուի։ Անդրանիկ Վրդ. Կռանեան, Պէյրութ, 1998։ Էջ 264։


ՀՐԵՇՏԱԿ
գոյական
    1. երկնային, զուարթուն։
    2. պատուիրակ։

Աղբիւր՝ Յարութիւն Թ. Գայայեան, Բառարան Գանձարան Հայերէն Լեզուի. Գահիրէ: Տպագրութիւն Գալֆա (1938): էջ 297
ՆՈՐ
ՀՐԵՇՏԱԿ հրեշտակի (հրեշտակաց)
(պահլաւերէն ✽ frēštak, պարսկերէն firēšta ուղարկված, առաքեալ, մանիք. պահլաւերէն frīštag, նոր պարսկերէն firišta, հրեշտակ, մարգարէ)

գոյական
⨀հին նշանակութիւն 1. Պատգամաւոր, դեսպան, որ թագաւորներն ուղարկում էին իրար մօտ որոշ յանձնարարութիւններով։

⨀հին նշանակութիւն 2. Լրաբեր, սուրհանդակ, թղթատար։

⨀հին նշանակութիւն 3. (Կրօնական) Աստծու կողմից ուղարկված պատգամաւոր՝ նրա կամքը կատարելու կամ մարդկանց յայտնելու համար։

⨀հին նշանակութիւն 4. Մարգարէ, առաքեալ՝ իբրև աստծուց ուղարկված։

    5. (Կրօնական) Երեւակայական անմարմին էակ, որ սպասաւորում է աստծուն և նրա տնօրինութիւնները կատարում։
‣ Հին կրօններն ընդունում էին հրեշտակների գոյութիւնը և նրանց վերագրում էին զանազան յատկութիւններ ու պաշտօններ։
‣ Գեղարուեստի մէջ հրեշտակներին նկարում կամ քանդակում էին իբրև գեղեցիկ երիտասարդ՝ երկու թեւերով ուսերի վրայ։

Տեսակներ
Բարի հրեշտակներ, Լուսոյ հրեշտակներ
յոգնակի գոյական (Կրօնական) Աստծուն հաւատարիմ մնացած։

Չար հրեշտակներ, Խաւարի հրեշտակներ
յոգնակի գոյական (Կրօնական) Սատանաներ։

Խաղաղութեան հրեշտակ, Պահապան հրեշտակ
գոյական (Կրօնական) Մարդկանց պաշտպանող հրեշտակներ։

Մահու հրեշտակ, Հոգէառ հրեշտակ
գոյական (Կրօնական) Որ մարդու հոգին առնում է, և մարդը մեռնում է։

Փոխաբերաբար
    6. Բարի, հեզ, հեզահամբոյր մարդ։
‣ Հրեշտակի բնաւորութիւն ունի։
‣ Հիանալի մարդ է, բարի, արդար, հեզ, մի կատարեալ հրեշտակ։

    7. Շատ գեղեցիկ, չքնաղ գեղեցկութեամբ (ասում են կանանց և երեխաների նկատմամբ)։
‣ «Մի՛ հարցանէք, ո՛վ էր նա, հրեշտա՞կ թէ կոյս լուսագեղ»։
‣ Հրեշտակի դէմք։

    8. Ամենասիրելի անձ։
‣ «Դու մեր հրեշտակ»։
‣ Իմ անգին, իմ հրեշտակ, իմ կեանքի թագուհի։

Բաղադրեալ Բայեր
＋գաւառական բառ Հրեշտակը գլխին պտոյտ գալ
չէզոք բայ Հոգեվարքի մէջ լինել։

Աղբիւր՝ Ստեփան Մալխասեանց, Հայերէն բացատրական բառարան. Երեւան: Հայկական ՍՍՌ Պետական Հրատարակչութիւն (1944): էջ 1299
ՆՈՐ
(beta)
ՀՐԵՇՏԱԿ
(Պահլաւերէն frechtak, férichté, frichta, Պարսկերէն fireche = ուղարկուած, առաքեալ, Մանիք.- նոր Պարսկերէն firiche - հրեշտակ, մարգարէ)

գոյական
    1. գերբնական՝ անմարմին՝ լուսաթռիչ ու երկնային հոգի՝ էակ՝ որ կը սպասաւորէ Աստուծոյ եւ անոր տնօրինութիւնները կը կատարէ, զուարթուն, անգեղոս (Յունարէն angélos, ա) հրեշտակ, բ) պատգամաւոր).
    2. արքայական պատգամաւոր, դեսպան, պատուիրակ.
    3. պատգամաբեր, լրաբեր, սուրհանդակ (հին իմաստով).
    4. մարգարէ, առաքեալ՝ իբրեւ Աստուծոյ պատգամաբեր։ Հրեշտակ Տեառն՝ Աստուծոյ՝ սովորական տիտղոս Քրիստոսի՝ Յիսուսի՝ իբրեւ գերագոյն պատգամաբեր (Հին Կտակարանի մէջ).
    5. (Փոխաբերական իմաստ) դրական յատկութիւններու՝ բարեմասնութիւններու մարմնացում (բարութիւն՝ անարատութիւն՝ անմեղութիւն).
    6. (Փոխաբերական իմաստ) շատ գեղեցիկ՝ չքնաղ էակ (սովորաբար կին՝ աղջիկ՝ երեխայ).
    7. (Փոխաբերական իմաստ) բարի՝ հեզ՝ հեզաբարոյ մարդ.
    8. (Փոխաբերական իմաստ) ամենասիրելի անձ.
    9. Ա. Աւետարանի խորհրդանիշ:

Տեսակներ
Բարի հրեշտակներ, լուսոյ հրեշտակներ
գոյական Աստուծոյ հաւատարիմ մնացած էակներ.

չար հրեշտակներ, խաւարի հրեշտակներ
գոյական սատանաներ.

խաղաղութեան հրեշտակ, պահապան հրեշտակ
գոյական մարդիկ պաշտպանող հրեշտակ.

մահու հրեշտակ, հոգէառ հրեշտակ
որ մարդու հոգին կ՚առնէ եւ մարդը կը մեռնի:

Աղբիւր՝ Գնէլ արքեպիսկոպոս Ճէրէճեան, Փարամազ Կ. Տօնիկեան եւ Արտաշէս Տէր Խաչատուրեան, Հայոց լեզուի նոր բառարան. Պէյրութ: Կ. Տօնիկեան եւ Որդիք Հրատարակչատուն (1992): էջ 1303
ՆՈՐ
(beta)
ՆԵՑՈՒԿ
գոյական
    1. որեւէ բանի տակ դրուող կամ կողէն դէմ տրուող լծակ՝ յենարան, որ առարկան կը պաշտպանէ ծռելէ՝ իյնալէ կոտրուելէ. կռթնելիք, յեցակ, յենակ, յեցարան.
    2. (Փոխաբերական իմաստ) օգնական, պաշտպան, սատարող, քաջալերող, յուսադրող, զօրավիգ, հովանաւորող, հովանաւոր:

Տեսակներ
— Բոյսի՝ խեչակ։

— Ծառի՝ ձող, հաստոց։

— Ծերութեան՝ թեւ-թիկունք, պաշտպան:

— Կաղացող սեղանի, դարանի՝ յենակ, մութակ:

— Կամարի՝ կամարակալ։

— Հիւանդի, խեղանդամի՝ անթացուպ:

— Մարդու՝ օգնական, զօրավիգ, պահապան, հրեշտակ:

— Որթատունկի՝ ձող, քարակ:

— Պատի՝ մոյն, յենորմ:

— Ջութակի լարերու՝ լարակալ, իշուկ:

Աղբիւր՝ Գնէլ արքեպիսկոպոս Ճէրէճեան, Փարամազ Կ. Տօնիկեան եւ Արտաշէս Տէր Խաչատուրեան, Հայոց լեզուի նոր բառարան. Պէյրութ: Կ. Տօնիկեան եւ Որդիք Հրատարակչատուն (1992): էջ 1702
ՆՈՐ
(beta)
 Գործածութիւն փորձնական 10 մէջբերում 

Գտնուած բառաձեւերու գործածութիւնը

ՆՈՐ Ուսամնասիրել հրեշտակները բառաձեւին գործածութիւնը՝ Արեւմտահայերէն Գրուածքներու Ժողովածոյ-ին մէջ։
Փնտռել «հրեշտակները» բառը նաեւ հետեւեալ պատկերահանուած բառարաններուն մէջ —

Բացատրական

Հոմանիշներու

Արեւմտահայերէնի

Նորաբանութիւններու

Յանգարան

Բառակազմական

Ստուգաբանական

Դարձուածաբանական եւ Բարբառային

Ուղղագրական

Գրաբարի

Միջին Հայերէնի

Վաղաշխարհաբարեան

Օտար լեզուի

Անուններու

Տեղանուններու

Բուսանուններու

Մասնագիտական

Յապաւումներու

© 2025 Նայիրի. Հայերէն բառարանը կը պարունակէ 17,718 գլխաւոր բառ։
Կայքը ունի 144 բառարան եւ 3 գիրք։
Հայերէն
Նայիրի / Nayiri.com