Հայերէն բառարան

⨀հին նշանակութիւն 6. Ածել, ձգել։

⨀հին նշանակութիւն 7. Վանել։

＋գաւառական նշանակութիւն 8. (Ծածկաբանութիւն), Երթալ։

＋գաւառական նշանակութիւն 9. Տե՛ս Վեր վարել (3)։

Բաղադրեալ Բայեր

⨀հին բառ Վարել զճանապարհ

չէզոք բայ Ճանապարհ գնալ։

Կեանք վարել

չէզոք բայ Կենցաղավարել, ապրել։

‣ Շուայտ կեանք էր վարում։
‣ Բաւական է, որքան թափառականի կեանք վարեցինք։

Վեր վարել

ներգործական բայ
1. Արձակել, ազատ թողնել որ գնայ ըստ կամի։

‣ Ձիու սանձը գլխիցը հանեց ու վեր վարեց որ արածէ։
‣ Ցերեկները շները կապում են, իսկ գիշերները վեր են վարում։

2. Առանց հսկողութեան՝ ինքն իւր գլխի թողնել։

‣ Աշակերտներդ վեր ես վարել, չորս դին քանդում են։

3. Մօտիցը հեռացնել, թողնել որ գնայ, գլխիցը ռադ անել։

‣ Այդքան պահեցիր, ոչինչ դուրս չեկաւ, վե՛ր վարիր, կորչի գնայ։

＋գաւառական նշանակութիւն 4. Անզգուշութեամբ գազ բաց թողնել։

ՎԱՐԵԼ (վարեցայ),
ՎԱՐՎԵԼ վարվեցի

Տե՛ս եւ Վարել 2, Վարվել։

2. ՎԱՐԵԼ վարեցի

(Համեմատել Վարել (1.1))

ներգործական բայ
1. Գութանին կամ արօրին լծված եզները քշել, հողը պատառել գութանով կամ արօրով, հերկել։

2. Վարած հողը ցանել։

‣ Այս տարի երկու հեկտար ցորեն եմ վարել, մի հեկտար գարի, կէս հեկտար սոխ։
‣ Սրա վարած բամբակին նայեցէք։

ՎԱՐՎԵԼ վարվեցի

կրաւորական չէզոք բայ նոյն նշանակութեամբ։

‣ Արտը լաւ է վարված (կամ վարած)։

＋գաւառական բառ 3. ՎԱՐԵԼ վարեցի

չէզոք բայ Խոյի՝ քաղին մերձաւորվելը։

Համեմատել Վարար (2)։

Աղբիւր՝ Ստեփան Մալխասեանց, Հայերէն բացատրական բառարան. Երեւան: Հայկական ՍՍՌ Պետական Հրատարակչութիւն (1944): էջ 2073

ՆՈՐ

(beta)

ՎԱՐՎԵԼ վարվեցի

Աղբիւր՝ Ստեփան Մալխասեանց, Հայերէն բացատրական բառարան. Երեւան: Հայկական ՍՍՌ Պետական Հրատարակչութիւն (1944): էջ 2079

ՆՈՐ

(beta)

ՎԱՐՈՒԵԼ

չէզոք բայ Տե՛ս Վարվել։

Աղբիւր՝ Ստեփան Մալխասեանց, Հայերէն բացատրական բառարան. Երեւան: Հայկական ՍՍՌ Պետական Հրատարակչութիւն (1944): էջ 2077

ՆՈՐ

(beta)

⨀հին բառ 1. ՎԱՐԱՆԵԼ (վարանեցի),
⨀հին բառ ՎԱՐԱՆԵՑՈՒՑԱՆԵԼ (վարանեցուցի, վարանեցո՛)

ներգործական բայ
1. Տե՛ս Վարանեցնել։
2. (Վարանել), (Մեղքերը) ապաշաւել, զղջալ (գործած չարիքները)։

2. ՎԱՐԱՆԵԼ վարանեցայ

չէզոք բայ
1. Երկմտութեան մէջ լինել, երկու մտքի մէջ տատանվել, տարուբերվել, ինչ անելը չգիտնալ, շուարել։

‣ Ասեմ՝ վայ, չասեմ՝ վայ. վարանել մնացել եմ։
‣ Վարանելուց օգուտ չկայ, պէտք է վճռական մի բան անել։

2. Դժուարութեան առաջ զանգիտել, չվստահանալ մի բան անել։

⨀հին նշանակութիւն 3. Մոլորված շրջել, թափառել, տարուբերվել։

⨀հին նշանակութիւն 4. Մէկից բռնի վարվել՝ վանվել։

⨀հին նշանակութիւն 5. Չար ոգուց հալածվել։

⨀հին նշանակութիւն 6. Դարանակալ լինել մէկին, չարիք մտմտալ։

Աղբիւր՝ Ստեփան Մալխասեանց, Հայերէն բացատրական բառարան. Երեւան: Հայկական ՍՍՌ Պետական Հրատարակչութիւն (1944): էջ 2070

ՆՈՐ

(beta)

ՎԱՐ

գոյական
    1. արօրով՝ գութանով և այլնով հողը փորելը ցանելու համար. հողը վարելը. հերկ.

    2. վարած՝ փորած հող՝ տեղ՝ արտ.

    3. վարելու ձեւը՝ եղանակը՝ որակը.

ածական գոյական
    4. առաջնորդող, ուղղութիւն տուող. օրինակ՝

‣ շարժավար, գործավար:

ՎԱՐ

ածական
    1. ցած, ստորին.

մակբայ
    2. ցած, դէպի ցած.

ածական
    3. ստոր, անարգ.

    4. վատորակ, ցածորակ.

գոյական
    5. ցածը, ստորին կողմը՝ մասը, տակը, տակի կողմը.

    6. որոշ բայերու հետ գործածուելով՝ ցոյց կու տայ գործողութեան ուղղուածութիւնը դէպի ցած. օրինակ՝

‣ վար ձգել, վար գալ:

Աղբիւր՝ Գնէլ արքեպիսկոպոս Ճէրէճեան, Փարամազ Կ. Տօնիկեան եւ Արտաշէս Տէր Խաչատուրեան, Հայոց լեզուի նոր բառարան. Պէյրութ: Կ. Տօնիկեան եւ Որդիք Հրատարակչատուն (1992): էջ 2201

ՆՈՐ

(beta)

ՎԱՐԵԼ

ներգործական բայ
1. գութանով՝ արօրով եւ այլնով հողը պատռել. հերկել.
2. հերկուած հողը՝ արտը ցանել:

ՎԱՐԵԼ

ներգործական բայ
    1. քշել, յառաջ շարժել, քալեցնել, վազցնել (կենդանի մը).
    2. յառաջ կամ դէպի այլ կողմ մղել (առարկայ մը).
    3. յառաջ տանիլ, ուղղութիւն տալ. կառավարել, ղեկավարել.
    4. յառաջ տանիլ, գլխաւորել, առաջնորդել.
    5. գործադրել, ընել։

Ածանցական Բառեր

— Գործ՝ դարձնել։

— Դատ՝ պաշտպանել:

— Ընկերակցութիւն, միութիւն՝ ղեկավարել:

— Ժողովը՝ ատենապետել, նախագահել։

— Խումբը՝ առաջնորդել։

— Կեանք՝ ապրիլ։

— Հին ընթացքը՝ շարունակել։

— Պաշտօն՝ պաշտօնավարել, ծառայել։

— Ցիցը՝ մխել, վարսել, խրել։

ՆՈՐ

(beta)

ՇԱՐԺԻԼ

չէզոք բայ
    1. տատանիլ, երերալ, տարուբերիլ, ցնցուիլ, սասանիլ.
    2. տեղափոխուիլ.
    3. (Փոխաբերական իմաստ) յուզուիլ, լեցուիլ, համակուիլ.
    4. (Փոխաբերական իմաստ) կեցուածք՝ վերաբերում ցոյց տալ.
    5. (Փոխաբերական իմաստ) վարուիլ, ղեկավարուիլ, առաջնորդուիլ.
    6. (Փոխաբերական իմաստ) գործ ընել.
    7. դառնալ։

Տեսակներ

— Անիւի՝ գլորիլ։

— Դրօշի՝ ծածանիլ, ծփալ:

— Երկնային մարմնի՝ թաւալիլ:

— Երկրաշարժէ՝ սասանիլ, ցնցուիլ։

— Նաւակը հովէն՝ տարուբերիլ:

— Պարագային համեմատ՝ վարուիլ, գործել:

— Սիրտին՝ յուզուիլ, զգացուիլ։

— Սողունի պէս՝ սողալ։

Բաղադրեալ Բայեր

Ի գութ շարժիլ

չէզոք բայ արգահատիլ, խանդաղատիլ, գթալ, խղճալ, մեղքնալ։

Աղբիւր՝ Գնէլ արքեպիսկոպոս Ճէրէճեան, Փարամազ Կ. Տօնիկեան եւ Արտաշէս Տէր Խաչատուրեան, Հայոց լեզուի նոր բառարան. Պէյրութ: Կ. Տօնիկեան եւ Որդիք Հրատարակչատուն (1992): էջ 1766

ՆՈՐ

(beta)

ՎԱՐՈՒԻԼ